برای بارگذاری فوری با پروتز ثابت متکی بر ایمپلنت دندان می توان ایمپلنت های اضافی را جایگذاری کرد تـا درحـالی کـه ایمپلنـت هـای اولیه دوره سلامت را می گذرانند ، فرد پروتز دندان نیز داشته باشد. در عصر حاضر به کارگیری مینیمم 4 ایمپلنت در فک پایین و 5 الی 8 ایمپلنت در فک بالا را برای این عمل ضروری می دانند.
اما به گفته برخی پؤوهشگران قراردادن 3 عدد ایمپلنت هـم در فک پایین کافی می باشد. در اینجا اگ ایمپلنت دندان از دست برود، بکارگیری پروتز با مشکل روبرو می شود. در بارگذاری فوری بیمارانی که نصف دندان های خود را از دست داده اند و در ایمپلنت های تک دندان، این موضوع که در کانتکت بـودن پروتـز، در نتیجه پروتز چه تأثیر ی دارد ، هنوز مشخص نشده است.
بارگذاری فوری ایمپلنت دندان به این شکل است که بلافاصله بعد از جای دادن ایمپلنت ساخت پروتز شروع می شود و تنها 3 روز می کشد تا پروتز اماده گردد. اگرچه ایمپلنت فوری یک درمان قابل توجه است، اما باید به همه نکات آن توجه کرد. دندانپزشک باید از وجود استخوان مناسب به لحاظ اطلاع داشته باشد، همچنین نوع نماس ها و تعداد دندان های جایگزین را بررسی کند.
قراردادن پروتز فوری بر روی ایمپلنت دندان در افرادی که همه دندان های خود را از دست داده اند، بسیار بهتر از مواردی است که حدود 3 تا 4 دندان جایگزین می گردند. همچنین بیمارانی که پروتز متحرک در یک فک خود دارند، بسیار بهتر هستند برای عمل پروتز و ایمپلنت فوری.
موقعی که ایمپلنت‌دندان برای اولین بار برای بازسازی‌های دندانی توسط پروفسور برنمارک استفاده شد، پروسه این درمان شامل جایگزاری ایمپلنت در استخوان دو فک و پوشیدن آن با بافت نرم بود. در آن دوران مدتی که ایمپلنت‌دندان به این شکل در استخوان دفن می گشتند، تقریبا 8 ماه برای فک بالا و 6 ماه برای فک پایین لازم بود.
پس از اینکه تحولی که در ساخت و طراحی ایمپلنت دندان شکل گرفت، زمان ترمیم و بهبودی به نصف این زمان کاهش یافت. طی مطالعات گذشته این نتایج خاصل شد که ایمپلنت دندان به دور از اینکه در زیر لثه بمانند یانه، بهمیزان قابل توجهی با استخوان یکپارچه می شوند و نیازی نیست آن ها را با بافت نرم بپوشانیم.
پیشرفت ایمپلنت دندان رفته رفته زیاد گردید تا اینکه زمان بین جایگذاری ایمپلنت تا ساخت پروتز نهایی روی آن کاهش یافت و شرکت های متفاوت در این راستا باهم رقابت کردند.
اغراق آمیز نخواهد بود اگر بگوئیم که جایگذاری ایمپلنت به جای دندان دائمی، انقلابی در علم دندانپزشکی و تحولی عظیم در جراحی ایمپلنت دندان بوجود آورد. ایمپلنت ها باعث تغییر زندگی افراد بی دندان ( کامل ) به طور ویژه شده است و راه حلی برای زندگی بهتر آنها از جهت راحتی بیشتر، تغذیه مناسب تر، امنیت روانی بیشتر نسبت به پروتز متحرک ( دست دندان مصنوعی ) کلینیک دندانپزشکی ارائه کرده است.
ایمپلنت ها موجب تثبیت و نگهداری باقیمانده استخوان و جلوگیری از تحلیل بیشتر آنها می شوند و ارتفاع و عرض استخوانی را حفظ می کنند و کیفیت استخوان نیز با وجود ایمپلنت ها حفظ شده و تغییر نمی یابد. این ها ویژگی های دندانپزشکی است که دست دندان مصنوعی ( دنچر) نمیتواند انجام دهد. برعکس دست دندان مصنوعی (دنچر) در افراد بی دندان، باعث تسریع تحلیل استخوان می شود و بیمار با دنچر راحت نیست، از نظر روانی موجب ناراحتی ذهنی بیمار می شود و دندانپزشک تغذیه بیمار نیز نامناسب می شود و هضم غذا نیز به درستی صورت نمیگیرد.
ایمپلنت دندان یک قطعه ای رزوه دار (پیچی شکل) می باشد که به اندازه های مختلف وجود دارد و جایگزین شکل ریشه دندان می شود و در داخل استخوان فک قرار می گیرد. در اطراف یا عمق این thread یا رزوه ها استخوان کلینیک دندانپزشکی جدید تشکیل می گردد.
ایمپلنت دندان از جنس تیتانیوم خالص یا آلیاژ تیتانیوم می باشد که خاصیت بیولوژیکی دارد و سازگار با بافت استخوان می باشد. بعد از قرار دادن فیکسچر داخل استخوان و سپری شدن 3-2 ماه از زمان اسئتواینتگریشن ( اتصال کامل استخوان به ایمپلنت ) می توان پروتز ثابت را به بیمار تحویل داد. اما در برخی موارد بیمارانی نیز هستند که دکتر دندانپزشک نمیخواهند حتی یک روز نیز بدون دندان باشند و به علت مشاغل مهمی که دارند، ترجیح می دهند در یک روز و یا یک جلسه صاحب دندان شوند.
ما برای این افراد سه تکنیک معرفی می کنیم که می توانند در یک جلسه و یک روز صاحب پروتز ثابت و دندان شوند. در واقع بیمار می تواند در یک جلسه جراحی فیکسچر یا ایمپلنت خود را انجام دهد و در عرض 24 ساعت بعد پروتز ثابت خود را تحویل بگیرد.
1- تکنیک All on 4: امروزه هنر دندانپزشکی و جراحی ایمپلنت بر این موضوع استوار است که حداقل تعداد ایمپلنت برای ساپورت تعداد زیادی دندان استفاده گردد. این به این معنی است که چهار عدد ایمپلنت برای ساپورت کامل فک بالا یا پایین کفایت می کند. به این تکنیک All on4 گفته می شود. مزیت بسیار خوب این روش این است که پروتز بیمار متحرک نیست و پروتز و ایمپلنت محکم و ثابت می باشد بیمار به راحتی می تواند غذا بخورد و در یک روز می تواند ایمپلنت خود را تحویل بگیرد.
2- بارگذاری فوری ایمپلنت : می تواند به چند صورت باشد و در بیماران با شرایط مختلف دهانی متفاوت ، به چند صورت انجام میگیرد.
الف- بیماران بی دندانی کامل که میتوانند پروتز خود را به صورت موقت یا دائمی تحویل بگیرند از 6 تا 8 عدد ایمپلنت می توانند در فک خود استفاده کنند .
ب-بی دندانی پارسیل : بیمارانی هستند که ممکن است یک یا تعدادی از دندان های خود را از دست داده باشند.اگر تک دندان بیمار از دست رفته باشد می توانند بلافاصله بعد از گذاشتن ایمپلنت ، پروتز خود را تحویل بگیرند اما باید از تماس با دندان مقابل خارج شود تا خطر شکست ایمپلنت از بین برود.
بیمارانی که چند دندان خود را از دست داده اند و چون بقیه دندانهای خود را دارند می توانند پروتز خود را تحویل بگیرند .اما این پروتز بیشتر جنبه زیبایی دارد و بیمار می تواند برای صحبت و غذا میل کردن از دندان های خودش استفاده کند و نیرویی به ایمپلنت و پروتز ایمپلنت وارد نکند.
ج- اوردنچرهای متکی بر ایمپلنت : مفهوم بارگذاری فوری برای اوردنچر سابقه 50 ساله دارد.در این موارد می توان پروتز ثابت را برای بیمار استفاده کرد زیرا بیمار می تواند شب ها پروتز ثابت را از دهان خود خارج کند به این ترتیب خطر عادات پارافانکشنال را در شب کاهش داد .ضمن اینکه چون بخشی از نیروها روی بافت نرم وارد میشود این عامل استرس را روی ایمپلنت کاهش می دهد.
3- مینی ایمپلنت : مینی ایمپلنت ها (mini dental implant) باریکتر و دارای قطر کمتری نسبت به ایمپلنت های معمولی (conventional) هستند.در جاهایی که قطر کمتر از 3 میلیمتر داریم از این ایمپلنت ها استفاده میشود.ایمپلنت های معمولی قطر 4/3 میلیمتر تا 6 یا 5/6 میلیمتر دارند در حالیکه مینی ایمپلنت ها قطری بین 8/1 میلیمتر تا 8/2 میلیمتر دارند .بیشتر برای جایگذاری دندان های لترال استفاده میشوند.همچنین میتوان از آنها برای اوردنچر نیز استفاده کرد.برای تثبیت دنچر(دست دندان) معمولی و جلوگیری از حرکت زیاد آنها نیز کاربرد دارند.
سورس : http://www.drsojodi.com